خواری معصیت و عزت طاعت

نعمتهایمادی محدود و قسمت شده است

اگرانسان محور آرزو هایش حوائج مادی باشد هیچ وقت به آنها نمی رسد،

زیرابه هر آرزویی که برسد آرزویی بزرگتر در جلوی چشمش نمایان می شود،

دائمااحساس اضطراب و نگرانی می کند،

اطمینانو رضایت خاطر که رمز سعادت است هیچ وقت برایش دست نمی دهد؛

ولیامور معنوی و روحانی،

روحبشر را قانع می کند و به او رضایت خاطر و اطمینان می دهد.

ایناست که بزرگان گفته اند:مثل آرزوهای باطل دنیوی مثل آب شور است،

نهتنها انسان را سیراب نمی کند و رفع تشنگی نمی نماید

بلکهتشنگی و عطش وی را اضافه می کند و شخص

بیشترمی آشامدتا آنجا که او را می کشد :

آن شنیدستی که در صحرای غور بار سالاری بیفتاد از ستور

گفت چشمتنگ دنیادار را یاقناعت پر کند یا خاک گور